Η ΑΥΓΗ. Δώστε λύσεις στα προβλήματά μας /// Εκτός τόπου και χρόνου το ΔΝΤ

Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue: πολίτες σε κυβέρνηση- αντιπολίτευση : 

"Δώστε λύσεις στα προβλήματά μας, όχι στα δικά σας"
Απογοητευμένοι, οργισμένοι, ανήσυχοι και στενοχωρημένοι εμφανίζονται οι πολίτες που ρωτήθηκαν από την Public Issue για την κατάσταση που βιώνουν καθημερινά, με βασική απαίτηση από το πολιτικό σύστημα να βρει λύσεις για τα προβλήματά τους. Ελάχιστα τους ενδιαφέρει μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ή κάποιου τύπου ανασχηματισμός, καθώς δεν έχουν θετική γνώμη ούτε για την κυβέρνηση, ούτε για την αντιπολίτευση. 

Ταυτόχρονα, αποδεικνύονται εξαιρετικά ψύχραιμοι έναντι του όλο και πιο πιεστικού ζητήματος, του προσφυγικού, και ανοιχτοί στο ενδεχόμενο να φιλοξενηθούν στην Ελλάδα έως και 50.000 πρόσφυγες.

Εκτός τόπου και χρόνου το ΔΝΤ

Από το 2013, όταν ο ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, διευθυντής του ερευνητικού τμήματος του ΔΝΤ, ομολογούσε στην έκθεσή του ότι χρησιμοποιούσαν στους υπολογισμούς τους λάθος συντελεστές, με αποτέλεσμα να βυθίσουν την ελληνική οικονομία, μπορεί να κύλησε πολύς χρόνος, όμως, όπως αποδεικνύεται, δεν έχουν πάρει κανένα μάθημα από τα λάθη τους.

Τρία χρόνια μετά συνεχίζουν στην ίδια λογική. Ξεκίνησαν τον νέο γύρο διαπραγματεύσεων απαιτώντας μέτρα 9 δισ. ευρώ, τα οποία δεν προέκυπταν ούτε από τη συμφωνία του Ιουλίου ούτε από τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή της η Κομισιόν.

Παρά το γεγονός ότι αναγκάστηκαν να παραδεχθούν ότι τα μέτρα που απαιτούνται για το ελληνικό πρόγραμμα είναι σημαντικά χαμηλότερα, συνέχισαν να έχουν τις ίδιες παράλογες και εξωφρενικές απαιτήσεις.

Γιατί είναι παράλογο να ζητάς να υπάρχει "εθνική σύνταξη 180 ευρώ", "να πωληθούν όλα τα δάνεια στα γεράκια", "να μπει μαχαίρι σε όλες ανεξαιρέτως τις επικουρικές" και άλλα πολλά.

Το τελευταίο επεισόδιο στους παραλογισμούς του ΔΝΤ είναι ότι έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει, γράφοντας Ιστορία στην παγκόσμια οικονομική σκέψη, ακόμη και τη νεοφιλελεύθερη, ότι η μείωση του αφορολόγητου από τα 9.500 χιλιάδες ευρώ στα 7.000 πλήττει τους υψηλά αμειβόμενους.

Η ελληνική πλευρά είχε θέσει νωρίς το θέμα της συμμετοχής του ΔΝΤ, όμως οι Ευρωπαίοι εταίροι επέμεναν ότι δεν γίνεται να προχωρήσουν μόνοι τους, αφού το ΔΝΤ είχε το know how (;) που δεν είχαν οι ίδιοι αλλά και δεν φρόντισαν ποτέ να το διεκδικήσουν, προσαρμόζοντας φυσικά στα ευρωπαϊκά δεδομένα έναν αντίστοιχο μηχανισμό.

Η εμμονή όμως του ΔΝΤ στον παραλογισμό δεν προβληματίζει πλέον μόνο την Αθήνα αλλά και τις Βρυξέλλες, όπου ορισμένοι κύκλοι θεωρούν ότι βρίσκονται σε έναν συνεχή εκβιασμό.

Αυτό που προκύπτει από την εξελισσόμενη διαπραγμάτευση είναι ότι οι Βρυξέλλες κρατούν πλέον διακριτές αποστάσεις από τους εκτός πραγματικότητας "εγκέφαλους" του ΔΝΤ.

Και το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι: 

Μπορεί ένας παγκόσμιος οικονομικός οργανισμός να κάνει τόσα λάθη και να προτείνει τόσες λάθος συνταγές;

Είναι προφανές ότι πίσω από αυτή τη στάση υπάρχουν σημαντικοί λόγοι και απώτεροι σκοποί.

Ποιοι είναι αυτοί; 

Στο τέλος όλα αποκαλύπτονται... 

Το θέμα είναι να μην είναι αργά!