Από την περασμένη Πέμπτη στο επίκεντρο της πολιτικοοικονομικής ατζέντας της Ε.Ε. μπήκε το θέμα της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους της Ελλάδας
Αναδιάρθρωσης όχι για το θεαθήναι, αλλά δομικής, που θα το καταστήσει βιώσιμο.
Το πώς θα γίνει -επιμηκύνοντας τον χρόνο αποπληρωμής του, μειώνοντας τα επιτόκια, κουρεύοντάς το, ή με κάποιον άλλο τρόπο- λίγο ενδιαφέρει. 
Οι νομικές - τεχνικές μέθοδοι αποτελούν λεπτομέρειες. Αυτό που μετράει είναι ότι τις επόμενες εβδομάδες θα συζητηθεί και θα ληφθούν οι αποφάσεις γι' αυτό. Το ΔΝΤ και η ΕΚΤ βρίσκονται σε πλήρη συμφωνία σ' αυτή τη γραμμή και το κατέστησαν απολύτως σαφές στην κ. Μέρκελ και στον κ. Σόιμπλε.

Αυτό αποτελεί πλήρη δικαίωση των θέσεων της ελληνικής κυβέρνησης, που έθεσε το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους από την πρώτη ημέρα των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς και αποκαλύπτει ότι η περίφημη περιφρούρηση του ευρώ δεν είναι μόνο θέμα κανόνων και τεχνικών, αλλά πρωτίστως πολιτικό. 
Αυτό είναι μια δεύτερη αποδοχή των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Γερμανία προσπάθησε να αμυνθεί, με τον Β. Σόιμπλε να επαναφέρει το σενάριο ενός Grexit προσωρινά και την Άν. Μέρκελ να υποστηρίζει την πρόταση του υπουργού Οικονομικών της.
Οι διαπραγματεύσεις θα είναι μακροχρόνιες και δύσκολες. 
Και θα κρίνουν όχι μόνο το μέλλον της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης. 
Η υποχώρηση αυτή δείχνει ότι το τέλος της Ιστορίας δεν υπάρχει και αυτό το συνειδητοποιούν οι θριαμβευτές τού σήμερα.
Η πραγματικότητα διαψεύδει τους πραγματιστές. 
Το σήμερα δεν είναι όπως το χθες και το αύριο δεν θα είναι όπως το σήμερα. 
Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο όλος ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να είναι απών
Το χρωστάει στη χώρα, στον λαό της, στους λαούς της Ευρώπης, στην Αριστερά.
Ο μόνος πόλεμος που χάνεται είναι αυτός που δεν δίνεται.