17 Νοέμβρη 1980. Η δολοφονία των Κουμή - Κανελλοπούλου
Ήταν 1980, Κυριακή 16 Νοεμβρίου. Με την πορεία για το
Πολυτεχνείο κορυφώνονταν εκείνη την ημέρα οι εορταστικές εκδηλώσεις για
την επέτειο της εξέγερσης. Η κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη είχε απαγορεύσει
την πραγματοποίηση της πορείας έως την αμερικανική πρεσβεία. Οι
αστυνομικές δυνάμεις επέτρεπαν τη διεξαγωγή της διαδήλωσης έως την
πλατεία Συντάγματος.Μερικές
χιλιάδες διαδηλωτών αποφάσισαν να
Οι φωτογραφίες των Κουμή-Κανελλοπούλου είναι του Σωτήρη Τριανταφυλλόπουλου για την εφ. Ελευθεροτυπία
Η σύγκρουση ήταν γεγονός.
Οι οδομαχίες διήρκεσαν για πολλές ώρες. Απεδείχθη εκ των υστέρων πως αστυνομικοί έκαναν χρήση και των περιστρόφων τους.
Ο απολογισμός ήταν τραγικός.
Δύο νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες.
Η Σταματίνα Κανελλοπούλου, εργάτρια, 20 χρόνων, και ο Ιάκωβος Κουμής, φοιτητής της Νομικής από την Κύπρο 26 ετών, βρέθηκαν αναίσθητοι στον δρόμο.
Εξέπνευσαν και οι δύο στο νοσοκομείο.
Ηπρώτη αμέσως μετά τη διακομιδή της και ο δεύτερος σε λίγα εικοσιτετράωρα.
Αμφότεροι έφεραν πολύ σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από χτυπήματα κλομπ.
Για τον Κουμή κυκλοφόρησε και η πληροφορία ότι έφερε και τραύμα από πυροβόλο όπλο.
Η θεσμική πολιτική ηγεσία, με επικεφαλής τον Γιώργο Ράλλη, τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και τον Χαρίλαο Φλωράκη, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δικαιολόγησε την αστυνομική βία και έριξε το βάρος της κριτικής σε «μεμονωμένες περιπτώσεις» που ήθελαν να αμαυρώσουν το μήνυμα του Πολυτεχνείου.
Ο τότε αρχηγός του Κέντρου Ιωάννης Ζίγδης, βουλευτής, ήταν ο μόνος που μίλησε για την αντιδημοκρατική συμπεριφορά των ΜΑΤ, επισημαίνοντας πως μία Δημοκρατία δεν μπορεί να διατηρεί τέτοιες μονάδες αστυνόμευσης που θυμίζουν τα ΕΣ ΕΣ.
Κατατέθηκαν μηνύσεις από τις οικογένειες των δύο νεκρών, η εξέλιξη των
οποίων δεν οδήγησε πουθενά.
Κανείς και ποτέ δεν πλήρωσε το τίμημα δύο φόνων, ούτε καν εξ αμελείας.
Είχαν περάσει μόνον 7 χρόνια από την εξέγερση στο Πολυτεχνείο.
Το 1981 τον Οκτώβριο, έναν χρόνο μετά, το ΠΑΣΟΚ σχημάτιζε την πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου.
Ο Γιώργος Ράλλης ξεχάστηκε.
Οι Ανδρέας Παπανδρέου και Χαρίλαος Φλωράκης δεν ζουν πια.
Ούτε και ο Ιωάννης Ζίγδης.
Κανείς και ποτέ δεν πλήρωσε το τίμημα δύο φόνων, ούτε καν εξ αμελείας.
Είχαν περάσει μόνον 7 χρόνια από την εξέγερση στο Πολυτεχνείο.
Το 1981 τον Οκτώβριο, έναν χρόνο μετά, το ΠΑΣΟΚ σχημάτιζε την πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου.
Ο Γιώργος Ράλλης ξεχάστηκε.
Οι Ανδρέας Παπανδρέου και Χαρίλαος Φλωράκης δεν ζουν πια.
Ούτε και ο Ιωάννης Ζίγδης.
Οι οικογένειες των δύο νεκρών δεν ξεχνούν τίποτε...
17 Νοέμβρη 1985. Η δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά
Στην καθιερωμένη πορεία της επετείου του Πολυτεχνείου, την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1985,
το κέντρο της Αθήνας παραλύει από τον παλμό των διαδηλωτών. Στο ύψος του ξενοδοχείου Χίλτον γίνονται οι πρώτες αψιμαχίες των αντιεξουσιαστών με τους αστυνομικούς.
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οι περισσότεροι εκ των διαδηλωτών έχουν συγκεντρωθεί στην Πλατεία των Εξαρχείων.
Στις 12 παρά τέταρτο, περίπου, ακούγονται φασαρίες και στη συνέχεια πυροβολισμός από την οδό Στουρνάρη.
Mερικά λεπτά νωρίτερα, ομάδα νεαρών αντιεξουσιαστών επιτίθεται σε σταθμευμένη κλούβα της αστυνομίας στην οδό Στουρνάρη.
Πετάει μια βόμβα μολότωφ.
Οι αστυνομικοί βγαίνουν από την κλούβα.
Λέγεται ότι κρατούσαν όπλα στα χέρια.
Πετάει μια βόμβα μολότωφ.
Οι αστυνομικοί βγαίνουν από την κλούβα.
Λέγεται ότι κρατούσαν όπλα στα χέρια.
Ένας εξ αυτών σημαδεύει προς την ομάδα των νεαρών, η οποία έχει ήδη τραπεί σε φυγή και κατευθύνεται προς τα Εξάρχεια.
Στοχεύει και πετυχαίνει πισώπλατα τον 15χρονο μαθητή διαδηλωτή.
Τον πέτυχε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του από απόσταση είκοσι μέτρων.
Στοχεύει και πετυχαίνει πισώπλατα τον 15χρονο μαθητή διαδηλωτή.
Τον πέτυχε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του από απόσταση είκοσι μέτρων.
Όταν
τα νέα μαθαίνονται ξεσπάει άγριος "πόλεμος" μεταξύ των αντιεξουσιαστών
και της αστυνομίας το ίδιο βράδυ.
Αρχικώς καταλαμβάνεται το παλιό Χημείο στη Σόλωνος, όπου περικυκλώνεται από την αστυνομία ύστερα από άδεια του πρύτανη Μιχάλη Σταθόπουλου και τελικώς σπάει με 37 συλλήψεις.
Περίπου είκοσι καταληψίες καταφέρνουν και διαφεύγουν από τους υπονόμους.
Ήταν η πρώτη άρση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Στη συνέχεια γίνεται κατάληψη στο Πολυτεχνείο.
Τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες.
Αρχικώς καταλαμβάνεται το παλιό Χημείο στη Σόλωνος, όπου περικυκλώνεται από την αστυνομία ύστερα από άδεια του πρύτανη Μιχάλη Σταθόπουλου και τελικώς σπάει με 37 συλλήψεις.
Περίπου είκοσι καταληψίες καταφέρνουν και διαφεύγουν από τους υπονόμους.
Ήταν η πρώτη άρση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Στη συνέχεια γίνεται κατάληψη στο Πολυτεχνείο.
Τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες.
Ο 15-χρονος μαθητής που πυροβολήθηκε ήταν ο Μιχάλης Καλτεζάς.
Ο αστυνομικός που πυροβόλησε τον Καλτεζά, είναι ο Αθανάσιος Μελίστας.
Καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και στις 25 Ιανουαρίου 1985 αθωώθηκε από το Εφετείο, με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν "εν βρασμώ ψυχής".
Η αθώωσή του προκάλεσε νέα σοβαρά επεισόδια με κατάληψη του Πολυτεχνείου από δυνάμεις της αριστεράς και αναρχικούς.
Καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και στις 25 Ιανουαρίου 1985 αθωώθηκε από το Εφετείο, με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν "εν βρασμώ ψυχής".
Η αθώωσή του προκάλεσε νέα σοβαρά επεισόδια με κατάληψη του Πολυτεχνείου από δυνάμεις της αριστεράς και αναρχικούς.
Ύστερα
από τα γεγονότα οι προϊστάμενοι του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης Μένιος
Κουτσόγιωργας και Αθανάσιος Τσούρας υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους, τις
οποίες ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δεν έκανε δεκτές.
Στις 26 Νοεμβρίου του 1985
η "17 Ν", σε αντίποινα για τη δολοφονία του Καλτεζά, επιτέθηκε με
βόμβα σε κλούβα των ΜΑΤ κοντά στο Χίλτον, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί
ένας αστυνομικός και να τραυματιστούν δεκατέσσερις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου